به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین احمد مبلغی شامگاه چهارشنبه در بزرگداشت مقام علمی دانشمند فقید محمد صاحبی که در تالار شیخ طوسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی برگزار شد، اظهار داشت: از نظر قرآن هیچ صفتی مانند صدق در روز قیامت جایگاه ندارد.
وی افزود: روز قیامت دارای سه مرحله است، ماقبل سوال، پرسش و مجازات این سه مرحله هستند، آنچه که بر روز قیامت سایه افکنده آن سودمندی است که معلول صدق به حساب می آید.
عضو مجلس خبرگان رهبری گفت: قرآن کریم بعد از نبیئین سراغ صدیقین رفته است، حتی قبل از شهدا و صالحین، وقتی علامه طباطبائی صدیق را تعریف می کند، می فرماید جایگاه و مرتبه صدیق حتی بالاتر از شهدا و صالحین است.
حجت الاسلام والمسلمین مبلغی بیان کرد: بر این اساس ما باید نظریه ای را از صدق اسلامی تعریف کنیم، حوزه های علمیه باید ضرورت صدق و رابطه آن را با پدیده های دیگر معرفی کند.
وی ادامه داد: از نظر اسلام صدق ام الفضائل است، صدق یا یک رابطه اتحادی با صفات دیگر دارد، و یا رابطه اعدادی دارد؛ یعنی صدق است که فضا می دهد و اگر نباشد همه رابطه ها به هم می خورد.
عضو مجلس خبرگان رهبری خاطرنشان کرد: قرآن وقتی می خواهد مناسبات اجتماعی را مطرح کند، سراغ صدق می آید، در قرآن نقطه مقابل صدق، کفر و نفاق قرار دارد.
حجت الاسلام والمسلمین مبلغی مطرح کرد: نخستین صفتی که از مرحوم صادقی به ذهن انسان می آید، درستی و راستی و صدق ایشان بود؛ ایشان در صدق خود چنان بود که همیشه وقتی سر سخنی را باز می کرد، به فکر حل یک مشکل بود؛ گویی می خواهد خیری را به انسان برساند.
وی اضافه کرد: یکی از مراتب صدق، صدق در لهجه است، یعنی انسان از انتقاد بدون نیش و کنایه فروگذاری نکند، مرحوم صاحبی هم خلوص داشت و هم به موقع انتقاد می کرد؛ این ویژگی در نقطه مقابل نفاق و دورویی قرار داشت.
عضو مجلس خبرگان رهبری مطرح کرد: ایشان علی رغم اینکه می خواست مقتل را پیرایش کند، عاشق مجالس روضه بود؛ همچنین ایشان سراغ موضوعات دسته چندم نمی رفت، بلکه موضوعاتی را مطرح می کرد که به درد جامعه بخورد.
حجت الاسلام والمسلمین مبلغی یادآور شد: صدق موتور محرک جامعه است و اگر در جامعه وجود داشته باشد، همه امور متوازن خواهند شد؛ اگر در جامعه صدق وجود داشته باشد، بزرگترین درد یعنی نفاق برطرف می شود.
وی عنوان کرد: من ندیدم مرحوم صاحبی یک بار از خودش تعریف کند؛ اگر هم کسی وارد تعریف از ایشان می شد، خود مرحوم صاحبی بحث را عوض می کرد؛ این تواضع عجیب ایشان مثال زدنی است.
